Όταν πάγωσε ο Βόσπορος

Κωνσταντινούπολη 1954. Ο Βόσπορος, ύστερα από είκοσι πέντε χρόνια, ζει και πάλι ένα σπάνιο φυσικό φαινόµενο. Η Μαύρη θάλασσα παγώνει όπως και το 1929, και τις βραδινές ώρες, κοµµάτια πάγου αρχίζουν να κατακλύζουν τα στενά του. Η ταχεία αµαξοστοιχία Simplon-Orient-Express, αναχωρεί για το Παρίσι. Κάποιοι από τους επιβάτες του είχαν βρεθεί και τότε στην ίδια αµαξοστοιχία, στη διαδροµή από το Παρίσι στην Κωνσταντινούπολη, παραµένοντας για µια εβδοµάδα εγκλωβισµένοι, από µια σφοδρή χιονοθύελλα, στη µέση του πουθενά. Τι τους συνδέει αλλά και τι τους χωρίζει; Τι στοιχειώνει και τι πλέκει τις ζωές τους; 1929-1954. Με φόντο τον µαγευτικό Βόσπορο, σηµείο αναφοράς του βιβλίου αλλά και συνδετικό κρίκο όλων των ηρώων της ιστορίας, πλούσιων και φτωχών, Ρωµιών, Αρµένιων, Εβραίων, Τούρκων, Λεβαντίνων αλλά και ξένων, περιδιαβαίνουµε στους δρόµους της ξεχωριστής αυτής πολιτείας, µε την απαράµιλλη µοναδική οµορφιά, παρακολουθώντας τις ζωές τους στην πλεύση του χρόνου, σε µια πορεία που εξελίσσεται πάνω στο ιστορικό υπόβαθρο της εποχής. Ανάµεσά τους και δυο βρέφη, δυο κορίτσια, που εγκαταλείπονται από τους γονείς τους, την ίδια παγωµένη µέρα του 1929 στα σκαλάκια της Αγίας Τριάδας του Σταυροδροµίου. Ποια θα είναι η µοίρα τους, ποιες οι επιλογές τους και σε τι δρόµο θα τα οδηγήσουν; Ένα µυθιστόρηµα, παράθυρο ανοιχτό στον κόσµο των αντιλήψεων και των συναισθηµάτων των κατοίκων της Πόλης, του τόπου της διασταύρωσης φυλών, πολιτισµών, αρωµάτων, γεύσεων και ονείρων, καθώς και στον ρόλο που έπαιξε αυτή στο χτίσιµο της ταυτότητάς τους. Μόλις άρχιζε να νυχτώνει. Βαπόρια ανεβοκατέβαιναν τον Βόσπορο και η σκέψη της Κλειώς φτερούγιζε στα περασµένα, στα θαµµένα στο βάθος του χρόνου πρόσωπα, που ζωντάνευαν κι έρχονταν τώρα κοντά της. Μόλις άρχιζε να νυχτώνει. Βαπόρια ανεβοκατέβαιναν τον Βόσπορο και η σκέψη της Κλειώς φτερούγιζε στα περασµένα, στα θαµµένα στο βάθος του χρόνου πρόσωπα, που ζωντάνευαν κι έρχονταν τώρα κοντά της. Απόσπασμα από το βιβλίο