Από δρυ παλιά κι από πέτρα

«Ήρθε η ώρα να σου πω για το σκισµένο γράµµα, για ένα τόπι κασµίρι και για µια Κύπρια που µύριζε η αγκαλιά της πασχαλιά. Για µια µαγευτική πόλη, τη Σµύρνη µου, που κάηκε σαν φωτογραφία και για ένα πλοίο που µετέφερε µια γυναίκα που έσταζε γάλα. Για µια Τουρκάλα που χάθηκε και σώθηκε µόνο το τραγούδι της. Κι αν θέλεις, µόνο αν το θέλεις, θα σε αφήσω να κρατήσεις στα χέρια σου τα δυο µονάκριβα κλειδιά µου, του σπιτιού στο Αϊδίνι και του σπιτιού στη Σµύρνη» Από το Αϊδίνι και τη Σµύρνη ως την Κύπρο, την Αθήνα και την εξωτική Ινδία, ξεδιπλώνεται η ιστορία µιας σύγχρονης Πηνελόπης µε φόντο τις Χαµένες Πατρίδες. Γύρω από την Πηνελόπη, σαν γαϊτανάκι, πρόσωπα που τη σηµάδεψαν: η Ζόι, ο Καλφατζής που «ξέρει να σώζει», ο Παρασκευάς µε το «παρασκευάκι» του, η Κατίνα που ο «Ιορδάνης της πέθανε», ο βροχερός Φίλιππος και ο φωτεινός Φώτης, η µαγείρισσα η Φραγκώ… Mια οικογένεια, τρεις γενιές ανθρώπων µε φόντο τις χαµένες πατρίδες. Ένα σαγηνευτικό, πολυεπίπεδο µυθιστόρηµα, µια εξαίσια τοιχογραφία του ελληνικού 20ού αιώνα, πληµµυρισµένο µε εικόνες και µυρωδιές εποχής. Το πρώτο µέρος της διλογίας που ολοκληρώνεται µε την Επιστροφή της Πηνελόπης. Καβαλάω εικόνες. Ακόµα και τα συναισθήµατα, είναι άυλες εικόνες που τις περνάω στο χαρτί. Δεν κατανοώ αφές, οσµές και ήχους µε τον τρόπο που συµβαίνει σε άλλους. Για µένα είναι παράξενο να µιλάει κάποιος µε µυρωδιές. Δεν καταλάβαινα τη γλώσσα της µάνας µου. «Τι χρώµα έχει η µυρωδιά αυτή;» ρωτούσα τη µητέρα µου, που µπορούσε να περιγράψει όλη της τη ζωή µέσα από µυρωδιές. Απόσπασμα από το βιβλίο