Ελληνικά γράμματα στην αραβική γραμματεία

Η «Πραγματεία καθοδήγησης προς την ευδαιμονία» του Αbū Naṣral-Fārābī (περίπου 870-950 μ.Χ.) είναι μια ηθική πραγματεία, το περιεχόμενο της οποίας αποτελεί προτροπή για την επίτευξη της πραγματικής ευδαιμονίας μέσω της κορυφαίας επιστήμης της φιλοσοφίας. Η σπουδή της φιλοσοφίας μέσω της μελέτης της λογικής καλλιεργεί τις διανοητικές ικανότητες του ανθρώπου και του δίνει τη δυνατότητα να διακρίνει το αληθές από το ψευδές, έτσι ώστε να ενεργεί σωστά σε καθετί που κάνει και για όλη την περίοδο της ζωής του. Όπως υποστηρίζει ο al-Fārābī, ο συνδυασμός της καλλιέργειας των ηθικών αρετών μαζί με τις διανοητικές αρετές είναι η οδός για την απόκτηση της αρετής και την επίτευξη της ευδαιμονίας. Η πραγματεία βασίζεται σε ελληνικά έργα που μεταφράστηκαν τον 9ο αιώνα στην αραβική γλώσσα, δηλαδή στην αραβική μετάφραση των Ηθικών Νικομαχείων του Αριστοτέλη και στα άγνωστα σχόλια του Πορφυρίου (234 – περίπου 305 μ.Χ.) στα Ηθικά Νικομάχεια.